- concessio
- concessĭo, ōnis, f. [concedo, I. B. 3.], an allowing, granting, conceding, permission, leave (rare, but in good prose).I.In gen.:B.
agrorum,
Cic. Agr. 3, 3, 11; Tac. A. 3, 73: praemiorum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3:concessio, ut peculiare aliquid in fundo pascere liceat,
Varr. R. R. 1, 17, 7:vestra,
Cic. Att. 3, 24, 1:competitorum,
id. Tog. Cand. Fragm. 5 (8, 5, p. 21 B. and K.).—A yielding, retiring:II.legis,
Tert. adv. Marc. 5, 13.—Esp., in rhet., a figure of speech, concession: cum aliquid etiam iniquum videmur causae fiduciā pati, * Quint. 9, 2, 51.—2.Jurid. t. t., a plea of confession and excuse or mitigation:concessio est, per quam non factum ipsum probatur ab reo, sed ut ignoscatur, id petitur,
Cic. Inv. 2, 31, 94; 1, 11, 15; Auct. Her. 1, 14, 24.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.